Bu durum bizde böyle de bizim gibi genç nüfusa sahip ya da çağa ayak uydurmaya direnen ülkelerde farklı mı?

Kesinlikle hayır.

Eskiden bilgiye ulaşma kaynakları sınırlı, yavaş ve yeterince ulaşılabilir değildi şimdi ise adeta sınırsız.

Bir iki tuşa basarak herhangi bir konuda ansiklopedi dolusu bilgiye ulaşmanız mümkün.

İşte bu yüzden eğitime yönelik tarifin, beklentilerin ve sonuçlarının, geleceği de dikkate alarak günümüz koşullarında ele alınması gerekiyor.

Anayasa değişikliği yönündeki çabalar hatta daha fazlası yeni bir eğitim sistemi için de gösterilmelidir. Çünkü yeni Anayasa’yı hayata geçirecek olanlar da o eğitim sisteminin yetiştirdiği yurttaşlar olacaktır.

Eğitime sadece sınavlar çerçevesinde bakan “şaşı bakış” açımızı artık değiştirmeliyiz.

Kabahatli arıyorsak da bu ne devlet ne iktidarlar ne de öğrenciöğretmen velileridir. Sistemin getirdiği açmazlardan hepimiz sorumluyuz!..

Eğitim???

“Eğitim deyince aklınıza ne geliyor?” sorusunu yönelttiğimiz siz değerli okurlarımızdan birbirinden değerli görüşler ve samimi paylaşımlar geldi.

Bu konuya kafa yoran herkese, çocuklarımız ve ülkemizin geleceği için canı gönülden teşekkürler.

Başkalarının ne düşündüğü elbette önemli ama sizinki çok daha önemli.

Neden mi?

Ne istediğimizi bilmeden, nelerin verilip verilmediğini anlayamayız da ondan!

Bireysel eğitimin hiç olmadığı kadar öne çıktığı bu dönemde, bireysel görüşlerin önem kazanması da bu yüzden.

Her çocuğun başarılı olabileceği bir alan mutlaka varsa, onun istediğini, ilgisini, yeteneklerini, hayallerini bilmemiz gerekir.

Aynı evdeki iki kardeş bile çok farklı özelliklere sahipse, farklı hayaller kuruyorsa, onlara ve tüm ülkeye asırlık aynı eğitim modelini dayatmak ne kadar doğru?

“Eğitim farkındalık yaratmaktır” diyenler de çıktı, “Kendini ifade etme sanatıdır” diyenler de. İşte onlardan bazıları:

Düşünmeyi öğrenmek. Sorgulamak, mantık, analiz, sentez, tarafsızlık, eleştiri, öz eleştiri, ekip çalışmasıdır.

Öğrenmeyi öğrenmektir.

İnsan yetiştirme sanatı ve sorunlarıdır.

Özel ders, kaynak kitap, fen liselerindeki başarısızlık.

Tek tip insan yaratma modeli.

Dışı çok süslü ama içi boşaltılmış, bireyin farklılıklarını körelten, sınava odaklı bir sistemin değil, insana dokunan, hayatına ciddi anlamda yön veren, öğrendiklerini ileriki hayatına katabilmesine yönelik bir eğitim modeli.

Bu ülkeyle ilgili hiçbir şey gelmiyor ama Finlandiya, Güney Kore, Singapur, Hollanda, İngiltere denilince çok şey geliyor.

Eğitim deyince aklıma ne geliyordan öte, ne gelmiyor diyelim.

Eğitimle ilgisi, alakası olmayan ve sayıları şu an 100 bini bulan kişilerin ücretli öğretmenlik yapması geliyor.

1900’lü yıllardan kalma şeye eğitim sistemi demem. Geniş çapta hiç reform yok! Sadece sınav sistemini birkaç şekilde değiştiriyorlar.

Eğitim sorgulama ve problem çözme becerisidir.

Eğitim deyince aklıma maalesef hep sınav ve işsizlik geliyor.

Şu anda proje liselerde açık liseye gidenler nedeniyle öğrenci kalmadı. Bu yüzden eğitim deyince o boş sınıflar gözümün önüne geliyor.

Bilgi, kültür, teknik ve bunları sosyal, ekonomik ve üretimsem alanlarda kullanımının sağlanması geliyor ama…

Eğitim her şeyden önce iyi bir insan yetiştirmeli. Öyle olsaydı okulların önünde hatalı park eden veliler olmazdı, kırmızı ışıkta da geçilmezdi, en azından okulların önünde yerlerde çöp olmazdı.

Eğitim, her yaşta ve her düzeyde mutluluk kaynağı olmalı.

Öğrenmenin hazzı hiçbir şeyde yok ama nedense, bizde tam tersi!

Eğitim deyince yediden yetmişe hepimizin yüzü buruşuyor.

Arkadaşlıklar da olmasa, öğrencilik yıllarını hatırlamak isteyen zor çıkar.

Sınav odaklı müfredat, öylesine yüklü ve acımasız ki en toleranslı olanlarımızı bile zıvanadan çıkarmaya yetiyor da artıyor!..Özetin özeti: Eğitim huzursuzluk değil, mutluluk kaynağı olmalıdır.

milliyet - Abbas Güçlü